Alle chiropractoren in Nederland

Chiropractie

Chiropractie is een behandelmethode die zich bezig houdt met diagnose, behandeling en preventie van stoornissen aan het bewegingsapparaat en de effecten ervan op het functioneren van het zenuwstelsel en de hele gezondheid. Volgens de chiropractie bestuurt het zenuwstelsel alle processen binnen het lichaam. Aangenomen wordt dat, wanneer er binnen deze processen iets fout gaat, de oorzaak hiervoor vaak terug te vinden is in het zenuwstelsel. Deze abnormaliteiten kunnen zowel mechanisch (spier- en gewrichtspijn) als systemisch zijn (bijvoorbeeld spijsverteringsproblemen, astma, en gezichts- en gehooraandoeningen).

Chiropractoren behandelen gewrichten overal in het lichaam om mechanische problemen aan te pakken. Er word gewerkt met een grote variatie aan technieken, van de hardere manipulaties van gewrichten tot hele zachte technieken om het zenuwstelsel beter in balans te brengen. Wanneer er sprake is van neurologische betrekking (bijvoorbeeld tintelingen in de vingers, scherpe pijnscheuten langs de achterkant van het been, enzovoort) wordt de behandeling vooral gericht op de wervelkolom. Behandelmethoden binnen de chiropractie hebben vooral betrekking op de manipulatie van gewrichten, behandeling van spieren, rehabilitatie door versterkende lichamelijke oefeningen, en daarnaast advies over de algemene gezondheid (bijvoorbeeld voedingsadvies en mentale ondersteuning).

Het woord 'chiropractie' is afgeleid van het Griekse woord 'cheir' (hand) en 'prattein' (beoefenen). Het betekent dus: met de hand beoefenen. Anders dan de gewone manuele therapie is chiropractie een holistische behandelmethode. Holistische therapieën richten zich op de mens in zijn totaliteit en niet zozeer op een afzonderlijke aandoening (het Griekse 'holos' betekent 'geheel'). Chiropractie is er op gericht de gehele gezondheid van de mens te bevorderen, te herstellen en te ondersteunen door opheffing van de dysfuncties (subluxaties) van het zenuwstelsel. Dit doet men via gedoseerde mechanische impulsen. In de chiropractie ligt de nadruk op de manuele behandeling, inclusief correcties van de ruggenwervels in de wervelkolom. De chiropractie stelt dat door zo'n behandeling aan de wervelkolom, deze zijn normale functie terugkrijgt en bepaalde aandoeningen op deze manier kunnen worden bestreden.

Een kenmerk vanaf het ontstaan van de chiropractie is dat het geen gebruik maakt van medicijnen, operatieve ingrepen en/of bestraling. De grondlegger van de chiropractie heeft deze zaken bewust niet willen gebruiken. Tegenwoordig staat een goede chiropractor open voor de reguliere gezondheidszorg en deze zal mensen niet snel ontraden zich ook te laten behandelen door een reguliere arts of deskundige.

Geschiedenis

In de geschiedenis vindt men bij vele volken behandelingswijzen die betrekking hebben op de wervelkolom. Door veranderde inzichten binnen de neurologie in de tweede helft van de 19e eeuw ontstond bij artsen meer belangstelling voor de resultaten van deze manuele handelingen. In de Verenigde Staten werden deze therapieën aanvankelijk vooral buiten de reguliere geneeskunde toegepast. Op deze wijze kon de chiropractie ontstaan. Het beroep van chiropractor ontstond in 1892 in de Verenigde Staten. Tegenwoordig vormen chiropractoren in de V.S. de grootste groep binnen de alternatieve geneeskunde en het is het in termen van aantallen beoefenaars het grootste medische beroep na arts en tandarts.

De grondlegger van de chiropractie is de in Canada geboren Daniel David Palmer (1844-1913). Zijn theorie is gebaseerd op die van Hippocrates, de 'Vader van de geneeskunde', die stelde dat de oorzaak van ziekten in de wervelkolom gezocht kan worden. De wervelkolom beschermt het ruggenmerg, dat samen met de hersenen het centrale zenuwstelsel vormt. Indien zich in de wervelkolom functiestoornissen voordoen, dan ontstaan er, zo stelde Palmer, ook storingen in de doorstroming van de zenuwimpulsen door het ruggenmerg en de daaruit aftakkende zenuwen. Door deze functiestoornissen in de wervelkolom op te heffen, kunnen zenuwimpulsen onbelemmerd hun doel bereiken, waardoor organen en weefsels goed kunnen functioneren. Palmer bracht deze overtuiging in praktijk en stelde zijn filosofie en geneeswijze in 1895 op schrift. In 1897 richtte hij in Iowa de 'Palmer school of chiropractic' op.

Leerlingen van D.D. Palmer stichtten vervolgens hun eigen scholen. Palmer's zoon, B.J. Palmer, stichtte in Davenport, Iowa ook een eigen school onder de naam "Palmer College". De basisfilosofie van deze school was dat alleen manuele behandeling van de wervelkolom, zonder aanwending van andere therapievormen, afdoende was voor de behandeling van de patiënten. Zo ontstonden de "straights" en de "mixers", die ook nog andere therapievormen gebruikten. Palmer junior verenigde de "straights" in de in 1930 opgerichte International Chiropractors Association (ICA). De "mixers" verenigden zich in de grotere American Chiropractic Association (ACA). De "mixers" gaven naast de therapie ook voedingsadviezen, fysiotherapeutische instructies zoals oefeningen en massage.

Legalisering

Omstreeks het begin van de 20e eeuw werd in de VS bij wet vastgelegd dat iedereen die beweerde dat hij de geneeskunde beoefende, in het bezit moest zijn van een artsendiploma. In 1906 werd D.D. Palmer veroordeeld vanwege het onwettig uitoefenen van geneeskunde. Als gevolg hiervan is chiropractie zich meer gaan richten op de wettelijke erkenning van het vak als een medisch specialisme. De eerste legalisering kwam tot stand in 1913 in Kansas. In 1920 was de chiropractie in 24 van de 48 Amerikaanse staten juridisch erkend. Tientallen Colleges of Chiropractic gaven op dat moment al onderwijs in chiropractie. Daarna ontwikkelde de opleiding chiropractie zich tot een volledige opleiding met 15 Colleges of Chiropractic, die vanaf 1974 onder controle van het Amerikaanse ministerie van Onderwijs vallen.

Chiropractie in Nederland

Door bemiddeling van de in 1965 opgerichte patiëntenvereniging Pro Chiropractie, vestigde zich in 1968 de eerste chiropractor in Nederland. In 1975 richtten de Nederlandse chiropractoren een beroepsorganisatie op, de Nederlandse Chiropractoren Associatie (NCA). Deze vereniging streeft naar kwaliteit en erkenning van de chiropractie in Nederland. De NCA is lid van de European Chiropractors' Union (ECU). Sinds 2001 is de Stichting Chiropractie Nederland (SCN) in het leven geroepen om de kwaliteit van de chiropractische zorg te bewaken. Hiervoor heeft de SCN o.a. een registratie, visitatie, tuchtcollege en het college van medisch toezicht ingesteld.

In 2000 is er een tweede beroepsorganisatie opgericht, de Dutch Chiropractic Federation (DCF). Deze vereniging behartigt de belangen van de in Nederland werkende leden van de International Chiropractors Association (ICA). De DCF is met de ICA geassocieerd en volgt strikt de regels, inzichten en het beleid van de ICA. Deze chiropractoren zijn ingeschreven in het register van de Stichting Nationaal Register van Chiropractoren. De toelatingseis is dat men is afgestudeerd aan een opleiding van de ECCE. Chiropractoren die na hun bachelor opleiding hun studie tot chiropractor volledig hebben afgerond met een masters degree en daardoor de titel Doctor of Chiropractic hebben verkregen mogen het kwaliteitsmerk en de titel Register Chiropractor voeren.

Alle geregistreerde chiropractoren in Nederland hebben hun opleiding afgerond aan een opleiding die door de European Council on Chiropractic Education (ECCE) is erkend. De meeste chiropractoren in Nederland hebben hun opleiding aan het Anglo-European Chiropractic College (AECC) gedaan. Dit is een vijfjarige opleiding op universitair niveau.

Voor patiënten en verzekeringen is het van belang dat de chiropractische behandeling wordt uitgevoerd door een beroepsbeoefenaar van wie de kwaliteit bekend is bij de beroepsorganisatie.

Naast de georganiseerde chiropractoren zijn er in Nederland tientallen chiropractoren die niet aan de eisen van de NCA en DCF voldoen. Ze hebben meestal de cursus chiropractie bij een Heilpraktiker opleiding in Duitsland gevolgd.