Alle Computerreparatie- en Onderhoudsservices in Borger-Odoorn, Drenthe

Gemeente Borger-Odoorn

Borger-Odoorn is een gemeente in het oosten van de provincie Drenthe (Nederland).

De gemeente ontstond op 1 januari 1998 door samenvoeging van de oude gemeenten Borger en Odoorn.

De gemeente wordt gekenmerkt door de Hondsrug die de as van de gemeente vormt. Op de Hondsrug liggen in een dubbele rij eeuwenoude boerendorpen. Klijndijk, Odoorn, Ees, Borger, Drouwen en Valthe Exloo Buinen. Ten westen van de Hondsrug ligt een kleinschalig ontginningsgebied dat begrenst wordt door de staatsbossen van Schoonloo en Schoonoord. Het oosten van Borger-Odoorn bestaat uit een groot, open landschap: veenkoloniën die ontgonnen zijn vanuit de zanddorpen en steeds verder opschoven richting de provinciegrens met Groningen.

Geschiedenis

Vijfduizend jaar geleden vestigden de eerste landbouwers zich op het zandgedeelte van de gemeente. In en na de vroege middeleeuwen ontstonden de esdorpen op de Hondsrug. De ontginning van het hoogveenmoeras begon in 1800.

In de Nieuwe Steentijd - ruim vijfduizend jaar geleden - vestigden de eerste landbouwers zich op het hoger gelegen westelijk zandgedeelte van de gemeente. Ze behoorden tot de trechterbekercultuur en lieten talloze sporen na. Zo begroeven ze hun doden in hunebedden samen met gebruiksvoorwerpen als aardewerken trechterbekers en werktuigen. De esdorpen op de Hondsrug ontstonden in en na de vroege middeleeuwen. Deze dorpen hadden één of meer gemeenschappelijke essen. De agrarische gemeenschappen verbouwden hun voedsel op de essen en hielden hun schapen op de heidevelden.

Het oostelijk deel van de gemeente was oorspronkelijk een uitgestrekt hoogveenmoeras. De ontginning van het hoogveen begon vanaf 1800. Kanalen werden gegraven, het hoogveen werd afgegraven en verwerkt tot turf. Wat overbleef waren de dalgronden, later omgevormd tot vruchtbare landbouwgrond. Hier liggen de veenkoloniale dorpen. De ontginning van wat er toen nog over was aan woeste grond, gebeurde nog later. Daar liggen nu de meestal kleine ontginningsdorpen.